Genç Kızlar

1949-50 yıllarında, henüz 20-21 yaşlarında bir genç kız tarafından yazılıyor Genç Kızlar. Daha o yaşta İngilizceden birkaç kitap çevirmiş, okumayı çok seven, hem Türkçeye, hem de İngilizceye son derece hakim olup bir de üstüne kendi üslubunu geliştirebilmiş çiçeği burnunda bir çevirmen o zamanlar Nihal Yeğinobalı. Yazmak istiyor, ama ciddiye alınmamaktan korkuyor, Türkiye Yayınevi'ndeki abileri "hele biraz daha büyü, sonra yazarsın," diyorlar. O da, yaz tatilini geçirmek için kaldığı ailesinin Manisa'daki evinde, tavanarasında birtakım eski İngilizce dergiler bulmuş, bu dergilerde de tefrika edilmiş pek güzel bir roman keşfetmiş gibi yapıyor. O yıllarda yazılalı 10-15 sene olmuş eserlere telif ücreti ödenmezmiş (şimdi sanıyorum 70 yıl bu süre), böylece yayınevinin hiçbir harcama yapması da gerekmeyecek, çevirmen kızımıza ödeyecekleri ücret dışında. Kitabın aslını götürüp teslim edemeyeceği için (çünkü kitabın aslı yok!), böyle bir dergi yalanını uyduruyor; nitekim çevirdiği kitapların redaksiyonunu zaten kendisi yaparmış, İngilizcesi yayınevinin editörününkinden kat kat iyi olduğu için.

Böylece Yeğinobalı'nın müthiş bir üretkenlik ve çeviri yapar gibi bir disiplinle (ve kişisel fikrime göre yıllar sonra bizzat dilimize kazandıracağı Jane Eyre romanından da bolca esin alarak) her gün bir bölümünü yazıp, yazdıklarını, hiçbir kopya almadan, akşamüstleri koşturarak İstanbul'a giden trene yetiştirdiği 1.5 aylık bir dönem başlıyor. 400 küsur sayfalık ilk romanını bu şekilde, önceki gün yazdıklarını bile okuyamadan yazıp bitiriyor. Yayınevindekileri ikna etmek derdinde olduğu için, bazı yerlere bilinçli olarak "çeviri kokusu" bile veriyor. Bu sözde-çeviri kitabın yazarı olarak da, Amerikalı bir erkek yazar (elbette erkek, yoksa nasıl ciddiye alınsın?!) uyduruyor: Vincent Ewing. Eski bir Fransız Vogue dergisinden kestiği bir Fransız kontunun fotoğrafını, bu Vincent Ewing'dir diye yayınevine getiriyor. Hatta ona bir yaşamöyküsü bile düzüyor. İşte 1950 tarihli ilk baskıda, kitabın arka kapağında, Fransız kont fotoğrafının yanında çıkan yaşamöyküsü:

Vincent Ewing bütün hayatı boyunca bir tek kitap yazmıştır. Ondan evvel veya sonra ne bir tek makale ve ne de bir tek hikâye yazmıştır. Hatta mektepte bile en sevmediği işlerden biri tahrir vazifesi yazmaktı. 1905'de New York’ta doğan Ewing bir tiyatro mektebinde memur olarak çalışırken Genç Kızlar (The Curtain Sweeps Down) mevzuunu buldu. Birkaç ay içinde bu romanı yazdı ve bir daha da eline kalem almadı. Ailece zengin olan Vincent Ewing yeniden roman yazması için kendisine yapılan bütün cazip teklifleri reddetmektedir.

2020-2024 Günceleri

10 seneden uzun bir zamandır buraya ilk yıllardaki gibi yazmıyor, yazamıyoruz, ama en azından bir süre bu ortaya karışık yıl sonu günceleriyle yüzeysel de olsa bir arşiv oluşturmuş, seyredecek ve okuyacak bir şeyler arayışında olan insanlara öneri vermeye devam etmişiz. Gelgelelim yaptığımız en son paylaşım 2019 yılı içinmiş :/ Kediler ve Kitaplar uzun zamandır bir blog değil evet, ama belki arada bir dönüp bakılabilecek bir web sitesi olarak kalabilir umuduyla, kaldığımız yerden bu kişisel tavsiyeleri vermeye devam edelim istedik. 5 sene koskoca bir zaman dilimi olduğu için de, bu sürede tükettiklerimizden sadece sizlere gönül rahatlığıyla önerecek kadar beğendiğimiz, şu ya da bu nedenle bizde iz bırakmış yahut ciddi anlamda eğlendirmiş film/dizi/kitap ve oyunları aldık bu listelere. Adlarına tıklayınca imdb, goodreads ya da steam sayfalarına gidiyorsunuz. Sadece en sevdiklerimizi değil, tüm yıl sonu dökümlerimizi verdiğimiz puanlarla görmek isterseniz: 2024 kitap + 2024 film/dizi + 2024 oyun + 2023 kitap + 2023 film/dizi + 2023 oyun + 2022 kitap + 2022 film/dizi + 2022 oyun + 2021 kitap + 2021 film/dizi + 2021 oyun + 2020 kitap + 2020 film/dizi + 2019/20 genel

The Witcher 3'ten 3 Leziz Görev

Ön not: Bu yazı aslında Umut'la aramızda yaptığımız yazma egzersizlerinden biriydi: Umut Witcher serisini hiç oynamamış (ve çok ayıp etmiş) bir insan olarak, kendisine hiç bilmeyen birine anlatır gibi anlatmamı istemişti. Bende iz bırakmış olan birkaç quest’i yazım açısından incelersem, oyun tasarımcıları olarak kendimize sağlam dersler çıkarabiliriz belki diye düşündük. Sonuçta ortaya hayvani uzunlukta ve pek fazla kişiye hitap etmeyecek bir yazı çıktı, ama neden Kediler ve Kitaplar'da da paylaşmayalım ki dedik vee buyrun!

The Witcher 3: Wild Hunt'ın bu kadar özel bir oyun olmasının en büyük nedeni, enfes hikaye sunumu, şahane karakterleri, muhteşem müzikleri ile seslendirmeleri ve çok iyi bir dövüş sisteminin yanında, son derece eğlenceli görev tasarımları bana göre. Bu görevlerin araştırma/ipucu toplama kısımları olsun, bizi ciddi anlamda zor kararlar almaya zorlayan diyalog seçimleri olsun, devasa bir açık dünyayla bize sunduğu dağ tepe bayır nal tepme özgürlüğü olsun, karşımıza çıkan çeşit çeşit orijinal yaratık olsun, en basit, en kısa görüneninin bile ustalıkla yazılmış arkaplan hikayeleri olsun... bu oyunu oynamak, oyun dünyasının en muhteşem kurgularından birisini bize altın tepside sunan harika bir deneyim yaşamak anlamına geliyor.

Disregarded

Biz bir çizgi hikaye yaptık dostlar! Belki biliyorsunuzdur, Webtoon diye büyük bir platform var. Özellikle telefonlardan okumak için yapılan (kitap sayfası gibi değil de dikey akan) çizgi hikayeler yayınlıyor. İşte o Webtoon'un bu seneki kısa öykü yarışmasına katılmaya karar verdik, ayrıca bunu bir seri gibi düşünüp, belki devam ettiririz diye umduk -bu da ilk bölümü gibi bir şey oldu. Tabii hesap edemediğimiz şey, hikayeyi gönlümüzce işlemek ve çizgilere dilediğimizce özenmek için birkaç haftanın çok kısa kaçacağıydı -çünkü sürpriz, hayattaki her şey gibi son ana bırakmıştık. Sonuç olarak aceleye geldi, ham kalan noktalar oldu, ama içimize sindi mi? Sindi. Birlikte ortaya böyle bir şey çıkardığımız için gurur duyuyor muyuz? Duyuyoruz.

Gelgelim, short story altbaşlığı altında bu yarışmaya katılan yaklaşık 5000 (yazıyla: beş bin!) adet hikaye saydım. Açıkçası jürinin her hikayeyi okumaya zaman bulup bulamayacağını bile bilmiyorum, çünkü şöyle de bir şey var: puanlamanın yüzde 30'unu "audience engagement" oluşturacakmış. Bizim gibi sosyal medya çevresi ve Webtoon'da kendi okur kitlesi olmayan bir takım için çok kötü bir haber bu, çünkü doğal olarak öykümüz binlerce diğer öykü arasında kaybolup gidiyor. O yüzden, bize destek olmak isterseniz, hikayemize subscribe edebilirsiniz mesela! Like'lar, yorumlar filan da şahane olur.

Link işte bu. Disregarded'ın bu ilk bölümü kendi içinde beş parçaya ayrılıyor, ilk parça da en altta (yani yanlışlıkla yukarıdan aşağıya doğru gitmeyin, fena spoiler yersiniz). Hikayemizin yeni bölümlerinde ve hatta kimbilir, yeni blog paylaşımlarında görüşmek umuduyla! 

2018/2019 Güncesi

Geçen yılın güncesini hazırlamak için bu yılın dörtte üçü geçene kadar beklediğimi utanarak fark edince, bloğa yazamama hastalığımın devam edip etmediğini anlamaya çalışarak kendimi şöyle bir yokladım. Sonuç: belirsiz, ama en azından yeni paylaşım hazır! Bu dosyadaki kapak ve posterleri, 2018 senesiyle 2019'un ilk yarısında okuduklarımız, izlediklerimiz ve oynadıklarımız arasından sizlere gönül rahatlığıyla önerecek kadar beğendiklerimiz oluşturuyor. İmleçle üstlerine gelip durunca adları beliriyor, tıklayınca da IMDb, Goodreads ve Steam'deki sayfalarına gidiyorsunuz. Bütün afişlerin yüklenmesi için biraz beklemeniz gerekebilir. Önceki yılları merak ederseniz yıl sonu listeleri etiketine tıklayabilirsiniz. Paylaşımın en sonunda da kişisel bir update var. Bol kitaplı, filmli, güzel kaçışlı günlere!

2017 Güncesi

Birkaç ay geç kalmış olsa da, nurtopu gibi bir 2017 güncesi hazır. Son yıllarda Umut da ben de burayı ölüme terk etmişiz gibi oldu; eskisi gibi inceleme yazıları yazamasak da Kediler ve Kitaplar en azından film/dizi/kitap/oyun önerileri yapmaya devam ettiğimiz bir yer olarak kalsın istiyoruz. Efendim bu güncedeki kapak ve afişler, 2017 yılı içinde (ve 2018'in ilk aylarında) okuduklarımız, izlediklerimiz ve oynadıklarımız arasından, sizlere önerecek kadar güzel bulduklarımız oluyor. İmleçle üstlerine gelip durunca adları çıkıyor, tıklayınca da ilgili sayfalara gidiyorsunuz. İyi seyirler, keyifli okumalar!

Bir Kitabın Sayfaları

Baktım rüzgarsın sen
Baktım çamaşır ipini zorluyorsun
Hepimizin derdi güzel yaşlanmak sevgilim
Baktım bir kitabın sayfalarını çeviriyorsun
Ayağına terlik giy
Bildiğimiz şeylerin taşında yalınayak geziyorsun

Biz satranç oyuncusuyuz sevgilim
Üzerimizde kara bir leke biz satranç oyuncusuyuz
İnanıyoruz ceketlere düğmelere
İnanmıyoruz takvimleri savurarak gelen geleceğe
İşte yitirdik bütün taşlarımızı darmadağınık oyun tahtası
Bir tek şahımız duruyor sevgilim, o da evli, iki çocuk babası

2016 Güncesi

2016 senesi içinde okuduğumuz kitaplar, oynadığımız oyunlar, izlediğimiz diziler ve filmler arasında sizlere önerecek kadar beğendiklerimiz bunlar (10 üstünden 7+ verdiklerimiz). Kitap kapaklarının üzerine fareyle gelince goodreads, oyun afişlerine tıklayınca steam, film ve dizi posterlerine tıklayınca ise imdb sayfalarına gidiyorsunuz. Herkese iyi yıllar!

Oh My Ghost

Burayı bilen bilir, tek bir Kore dizisi hakkında bile yazmışlığımız yoktur, ikimizin de ne ilgisi ne bilgisi vardı bu deryada. Derya diyorum, çünkü Güney Kore dizileri almış başını yürümüş durumda ve anlayabildiğim kadarıyla Türkiye'de de ciddi bir takipçi kitleleri var. Ayrı bir isimleri bile var: K-drama. Genelde tek sezonluk oluyor, dertlerini anlatıp bitiyorlar - bizim dizilerimiz gibi uzattıkça uzatmak, sündürdükçe sündürmek yok. Bölümlerin uzunluğu 1 saat. Yazım-yönetim tarzları ise Amerikan dizilerinden çok Türk dizilerine benziyor, çoğunlukla tüm diziyi tek bir kişi yazıyor ve tüm bölümleri aynı yönetmen yönetiyor.

Kore dizileriyle tanışmam, birkaç yıl önce Boys Over Flowers isimli şirin gençlik dizisiyle olmuştu. Başlarda ne kadar hoşuma gitmiş de olsa ortalarında sıkılıp bırakmıştım, fazla çocuk işi gelmişti. Geçen haftaysa tesadüf eseri Oh My Ghost (ya da Oh My Ghostess/O Naui Gwisinnim) isimli bir K-dramaya rastladım, başlayınca da çorap söküğü gibi geldi sezonun kalanı. Bu yazıda da ondan bahsedeceğim.

Yeni oyun: Eklips ve diğer gelişmeler!

Belki hâlâ hatırlayan vardır, Kediler ve Kitaplar’ın yazma konusundaki zayıf tarafı olarak uzun süredir (yaklaşık 6 sene) kendi flash oyunlarımı geliştiriyordum.

Bunlar oynanış açısından çoğunlukla zaman öldürmelik çerez oyunlar olsa da, hepsini severek ve sürekli daha iyisini nasıl yapabileceğimin yollarını arayarak yapmıştım, keza aklımda her zaman daha da ilginç ve ilgi çekici oyunları yapabilecek birikime ulaşmak vardı.

Tabii bu sırada büyüdüm, dünya değişti, flash öldü, hayalini kurduğum oyunların bazılarını unuttum, bazı hayallerim ise yenileriyle yer değiştirdi. Aynı zamanda hepimize olduğu gibi, hayatın acı gerçekleri dediğimiz suratsızla istemediğim bir sıklıkta aynı masaya oturup sıkıntılı ve uzuuun toplantılar yapmak zorunda kaldığımı söylememe gerek yoktur sanıyorum.

How to Get Away with Murder

İlk sezonu bomba gibi başlamış, ikinci sezonunda da türdeşlerinin çoğu gibi düşüşe geçmeyip aynı kaliteyi koruyarak beni şaşırtmayı başarmış hızlı tempolu bir suç ve gizem dizisi How to Get Away with Murder. Formül aynı: iki sezon da birkaç ay sonrasının flashforward'larıyla açılıyor, karakterlerimizin işlediği bir cinayeti parça parça görüyor; bölümler ilerledikçe gitgide daha çok şey öğreniyor, sözkonusu gecede tam olarak neler olmuş anlamaya başlıyoruz. Sezon arası verilmeden hemen önce; sezonun ortasında o melun ve meşum geceye dair parçalar tamamen yerine oturuyor ve gizemin bir kısmı çözülmüş oluyor. İkinci yarıysa sezona yayılan büyük gizemin diğer yarısı, karakterlerin gelişimi ve sonraki sezona yeni gizem (!) hazırlıklarıyla geçiyor. Ayrıca hemen her bölümde, o bölümde başlayıp çözülen ve biten davalar da oluyor -ikinci sezonda bunların sayısı ilk sezona kıyasla iyice azaldı ve hikaye, genel olarak "büyük resim"e odaklanmaya başladı.

Dizinin adı Türkçeye çevrilince "Cinayetten Paçayı Kurtarmanın Yolları" gibi bir şey oluyor. Başrolde, Annalise Keating rolüyle çok iyi bir oyunculuk sergileyen Viola Davis var. Annalise Keating, mahkeme salonundaki yırtıcılığıyla bilinen meşhur bir savunma avukatı ve üniversitede "bir avukat olarak suçluları hapse girmekten nasıl kurtarırız; kanıtların nasıl üstünü kapatır, tanıkları nasıl gözden düşürür, jürinin aklına bir şüphe tohumu atmak için sıfırdan nasıl yeni şüpheliler yaratırız" minvalinde dersler veren başarılı bir ceza hukuku profesörü. Güçlü, sert mi sert, yeri geldiğinde gayet sevimsizleşip kabalaşabilen, ama her gün büründüğü maskelerini çıkardığında aslında ne kadar savunmasız kaldığını da bize fena halde insani bir şekilde gösterebilen çok boyutlu bir karakter Annalise Keating. Her yıl, kalabalık sınıfında sivrilip gözüne giren bir grup birinci sınıf öğrencisine yanında çalışma imkânı sunuyor.

The Long Dark

The Long Dark, şu an erken erişimde ve sadece sandbox modu olan, open-world bir survival oyunu. Survival deyince pek çok kişinin aklına bol zombili, yaratıklı, canavarlı, onları vurmacalı survival-horror’lar geliyor. Ama Long Dark sadece survival, üstelik de çok gerçekçi. İçinde zombiler yok, bir takım yaratıkları öldürmeye de dayanmıyor (o tür oyunlara karşı olduğumdan değil, ama sayıları çok arttı ve kaliteleri de aynı oranda düştü ne yazık ki, bundan on yıl önce bir orijinallikleri ve hoşlukları vardı belki ama artık -en azından beni- baydılar). Long Dark’ta en çok doğaya karşı savaşıyoruz. Küresel bir felaketin ardından uçağımızın düşmesi ve kendimizi –tek sağ kalan olarak- Kanada’nın vahşi, ıssız bölgelerinde bulmamızla başlıyor oyun. Amaç basit: bu dünyadaki her türlü kaynağı kullanarak, olabildiğince hayatta kalmak. İnsanın içine işleyen, eksi yirmilerde gezinen soğuğa, açlığa ve vahşi hayvanlara karşı kıyasıya bir mücadeleye girişmemiz gerekiyor.

2015 Film ve Dizi Güncesi

2015 yılı içinde izlediğim film ve diziler arasından tavsiye edecek kadar beğendiklerim var bu afiş yumağında. İmleçle üstlerine gelip durunca adları çıkıyor, tıklayınca da imdb sayfalarına gidiyorsunuz. Kaçırdıysanız kitap ve oyun güncesi de şurda.

2015 Kitap ve Oyun Güncesi

Bunlar, geçtiğimiz yıl içinde okuduğum kitaplar ve oynadığım oyunlardan sizlere önerebilecek kadar sevmiş olduklarım. Bir kapağın üstüne fareyle gelip durunca adı beliriyor, tıklayınca da, kitapsa goodreads, oyunsa steam sayfasına gidiyorsunuz. Birkaç gün sonra da film ve dizi günlüğü gelicek!

Kitap Günlüğü (Kısa Kısa #14)

Güngezgini, 256 sayfalık bir çizgi roman, bizde Çizgi Düşler'den çıkmış. Brezilyalı iki erkek kardeş yazar ve çizerleri. Kahramanımız Bras de Olivias Dominguez, ilk bölümde 32 yaşında, asıl tutkusu yazmak, ama henüz başarıyı yakalamamış, ünlü bir yazar olan babasının gölgesi altında eziliyor, para kazanmak için de bir gazetenin ölüm ilanlarını kaleme alıyor. Her bölüm, Bras'ın hayatından önemli bir günü anlatıyor ve her bölüm Bras'ın ölümüyle bitiyor. Bir sonraki bölümde bir bakıyoruz, on yıl geçmiş, Bras hayatta ve yaşamının başka bir kilit anında. Sonraki bölümde de çocukluğuna dönüyoruz mesela -zaman çizgisi düz şekilde ilerlemiyor. Ölümün hikayenin bu kadar merkezinde olması, hayatın da merkezinde olduğu için, belki onu kabullenmek yerine tüm hayatlarımızı yokmuş gibi davranarak geçirmeye çalıştığımız için. Güngezgini öyle aklımızı başımızdan alacak hikayeler anlatmıyor, ama hayatın çok içinden, çok gerçek öyküler anlatıyor, üstelik çizimler de harikulade.

Dizi Günlüğü (Kısa Kısa #13)

Nedense son zamanlarda Umut'la yeni keşfettiğimiz ve şahane başlangıç yaptığını düşündüğümüz hemen hemen tüm dizilerden birkaç bölüm sonra sıkılıyor ve izlemeyi bırakıyoruz (örneğin: pek bir övülen Mr Robot ve Daredevil). Aynı durum halihazırda takip ettiğimiz dizilerin bir kısmının yeni sezonları için de geçerli. Televizyon dizileri altın çağını, ülkemiz de son yılların herhalde en karanlık çağını yaşarken, dizilere ve güzel kaçışlara her zamankinden çok ihtiyaç duymamıza rağmen çoğu yapıma burun kıvırıp kurak bir dönem geçirdiğimiz şu günlerde, bu yazıda tanıtacağım diziler ilaç gibi geldi bize. Gerçi bilmem ki bunları alıştığımız dizilerle aynı kefeye koymak ne kadar doğru olur - biri mini dizi, diğeri çizgi dizi, öbürü gizli kamera şakası programı. Olsun. Bu dörtlüye ayrı ayrı bayıldık, bayılıyoruz. İzleyecek yeni bir şeyler arayışındaysanız buyrun: