LolliLove

Yönetmen: Jenna Fischer
Yazar: Jenna Fischer (hikaye), Jenna Fischer, Peter Alton & James Gunn (senaryo)
Oyuncular: Jenna Fischer, James Gunn
Tür: Komedi
Yapım yılı: 2004
Süre: 64 dk.
Ülke: ABD
Dil: İngilizce
IMDb Puanı: 6.5/10
Benim puanım: 7.5/10

LolliLove, pek çoğumuzun The Office'in Pam'i olarak bildiği Jenna Fischer'in yazdığı, yönettiği ve başrolünde oynadığı bir taşlama. Aslında bildiğim kadarıyla Türkçede karşılığı bulunmayan, mockumentary denen türe giriyor: Belgesel gibi görünen ama aslında kurgu olan yalancı belgesel. Bütçesi inanılması güç ama sadece 1500$ olan LolliLove, genç, paralı ve de havalı bir çiftin, evsiz insanlara kağıdında moral verici birer slogan yazan lolipoplar dağıtarak evsizlerin hayatlarını değiştirmeye karar vermeleri üzerine.

Bu absürd fikir, Jenna'nın "hayatlarında bir şeylerin eksikliğini" hissetmesiyle doğuyor. Kendisi kadar şanslı olmayanlara bir şekilde yardım eli uzatmanın (en çok da bunun kendisine Hollywood'un ünlü yüzleriyle tanışma fırsatı doğuracağına inandığı için) harika bir fikir olduğuna hükmetmesiyle, James ile birlikte muhtaç durumdaki insanların bir listesini yapmaları bir oluyor -bu listede ordudaki gayler, dövmelerini sildirmek isteyenler ve daha kimler kimler var-. En sonunda evsiz insanlarda karar kılıp, onlara kağıdında özlü sözlerin ve James'in pek bir sanatsal çizimlerinin olacağı lolipoplar dağıtmaya karar veriyor ve projeye LolliLove ismini koyuyorlar. Tabii çok zorlu bir yolun henüz başındalar, bu öyle karar verir vermez yapılacak bir şey değil, lolipopların sırf kağıtları için bile 15 bin dolara ihtiyaç olacak, bu nedenle bir sponsor bulmaları gerekiyor. 64 dakikalık bu kısacık ama çok komik, bitince tadı damağınızda kalacak film, işte böyle başlıyor.

Filmin diğer başrol oyuncusu, Jenna Fischer'ın o zamanki kocası James Gunn. Jenna Fischer ve James Gunn, filmde de bir karı-kocayı canlandırıyor, kendi isimleriyle oynuyorlar. Gerçek hayatla olan paralellikler bu kadar da değil: filmin çekildiği ev çiftin gerçek evi, filmde arkadaşları olarak görünen oyuncular gerçek hayattaki arkadaşları ve aralarda birer komiklik abidesi olarak görünüp kaybolan fotoğraflar (düğün fotoğrafları gibi) gerçek fotoğraflarından seçmece.




Film elbette bir taşlama, başından sonuna kadar ana karakterleriyle dalga geçiyor, ama tiplemeler olağanüstü inanılır ve gerçekçi olduğu için yer yer bu kendilerinden başka hiçbir şeyin farkında olmayan çifte tahammül edebilmek, onları izleyebilmek zorlaşabilir. Ya da bu filmi ciddiye almayıp tamamen gülerek izlemeyi seçebilirsiniz - açıkçası ben "böyle insanlar ne çok var allah kahretsin" diye yüzümü buruşturamadım gülmekten, ağızlarından çıkan her cümle inanılmaz komikti çünkü.

LolliLove'ın (özellikle bütçesi ve amatör yapım ekibi göz önüne alındığında) eksileri yok değil, ama hiçbir zayıf yönü beni rahatsız etmedi, tersine keşke daha uzun sürseymiş dedim bittiğinde - ki bu da eksilerden biri sayılabilir sanırım. 64 dakika bir film için biraz fazla kısa, eğer bir 15-20 dakika daha uzun olabilseymiş, tadından yenmez bir komedi olacakmış.

Fikir ve hikaye Jenna Fischer'a ait, ama senaryo Fischer, Gunn ve Alton (o da filmde anlatıcının sesi) üçlüsü tarafından kaleme alınmış. Tabii bir de diyalogların yarısından fazlasının doğaçlama olduğu gerçeği var. Fischer bir röportajında filmin genel bir hikayesini yazıp arkadaşlarına evine çağırdığını, birkaç sahneyi doğaçlama bir şekilde oynadıklarını ve bunu kameraya aldığını söylemiş. Bunun ardından gelen senaryoyu yazım sürecinde bu kasetlerden yardım almış, altı ay sonra filmi çekmek için buluştuklarında da her sahneyi en az bir kez senaryodaki gibi çekip, diğer çekimlerde oyuncuları (ve kendini tabii) istedikleri gibi doğaçlama yapmaları için serbest bırakmış. Çekimler 12 günde tamamlanmış.

Jenna Fischer LolliLove'da acayip zor bir türe tam gereken dozda nahoş gerçekçilik katarak ortaya çok iyi bir iş çıkarmış. Gerekli kıvamda gerçekçilik ve orijinalliği yakalayabilmek böyle bir yapım için çok önemli, yanlış yapıldığında ya da ayarı tutturulamadığında komik olması gereken bir filmin sadece can sıkıcı olması işten bile değil. LolliLove bunlardan biri değil, uzun zamandır izlediğim en eğlenceli film. Linda Cardellini ve Jason Segel'in de kısaca göründükleri filmi Curb Your Enthusiasm, Extras ya da The Office (hem UK hem US versiyonları) seven herkese şiddetle tavsiye ediyorum, çok benzer bir mizah anlayışı var çünkü. Filmi bulmak biraz zor, ama o uğraşa değiyor.