Glee

Glee'ye karşı karışık hisler besliyorum. İlk bölümlerini uyuyamadığım geceler izliyor, izlerken de saçmasapan ilişkiler ve bana hiç mi hiç hitap etmeyen müziklerle dolu klişe ötesi aptal bir gençlik dizisi olduğunu düşünüp küçümsüyordum. Sonra sezonun ortalarına doğru bir yerlerde, bana acayip mutluluk veren bir diziye dönüştü Glee. Hâlâ şarkılarda yüzümü buruşturduğum zamanların olmadığını, tek boyutlu karakterlerin abartılı davranışlarına her zaman tahammül edebildiğimi söyleyemem, ama şu bir gerçek ki, ikinci sezonunu kesinlikle izleyeceğim, izlerken de bolca eğleneceğim bir dizi bu, hakkında yazmaya değer o yüzden. Yine de hâlâ karışık hisler beslediğim, öveceğim kadar yereceğim bir dizi olduğu için standart bir yapı oturtamayıp yazıyı sevdiklerim/sevmediklerim diye iki bölümden oluşturmaya karar verdim. Ama ondan önce, bu müzikal gençlik dizisini hâlâ duymayan, bilmeyen kaldıysa ve izlemeyi düşünüyorsa diye, şöyle bir konuya bakalım:

Dizi, Ohio'da bir yerlerdeki McKinley Lisesi'nde geçiyor. Kıvırcık saçlı, tadından yenmez idealist bir İspanyolca öğretmeni, okulun Glee Club'ın başına geçip, kulübü adam etmeye, "gidecek başka yeri olmayan öğrencilere bir şans vermeye" karar veriyor. Bir nevi 'gösteri korosu' olarak tanımlayabileceğimiz bu kulüpte öğrenciler şarkılar söyleyip dans ediyor, gelgelelim okulun popülerlik piramidinde en üstte olan geniş omuzlu boş kafa futbolcu çocuklarla bol makyajlı mankafa ponpon kızlar bu kulüptekilere sürekli kabadayılık taslayarak zavallı ezik geek'lerin ağızlarına sıçtığı için, Glee'dekiler diğer öğrenciler tarafından cool'un tam karşıtı kabul ediliyor ve çöp kutusuna atılarak ya da başlarından aşağı içecek boca edilerek bolca aşağılamaya maruz kalıyor.

Glee Club'ın kapanmaması için en az on iki üyesinin olması lazım, Schuester (İspanyolca hocası) da allem edip kallem edip on iki kişiyi topluyor ve melodramalar başlıyor: Sesiyle Glee'nin yıldızı, kişiliğiyle baş belası Rachel, male lead Finn'e gönlünü kaptırıyor (Finn beni acayip rahatsız ediyor bu arada, neden onun kadar şapşal bir tipe başrolü verirler de, bütün sezon ağzını açıp tek cümle ettiğini duymadığımız adı bilinmeyen süper çekici leziz dansçı uzun boylu Asyalı çocuk bu kadar geride kalır?), ancak Finn cheerleader'ların başındaki sarışın Quinn'le birlikte. İşe bak ki, Quinn Finn'le çıkarken Finn'in en iyi arkadaşı 'kötü çocuk' Puck'la aldatmış onu.

Diğer tarafta, yan hikayeler olarak da Finn'e aşık gay çocuk, gay çocuktan hoşlanan güzel sesli şişman zenci kız, tekerlekli sandalyedeki gözlüklü nerd çocuk ve de gizli gizli ondan hoşlanan, insanların onu rahat bırakması için kekeme taklidi yapan, Hot Topic'ten fırlamış gibi giyinen kız var. Sırf çeşitlilik kotasını doldurmak için yaratılmış gibi duran stereotip karakterler bunlar evet, yapacak bir şey yok. Hem daha hiçbir şey görmediniz, ilerleyen bölümlerde diğer okulun Glee Club'ından gelecek casus çocuğun kızımızın kalbini çalıp kıracak olması, iki babası olan bir karakterin biyolojik annesini arama yolculuğuna çıkıp onu beklediğinden çok daha yakınında bulacak olması gibi klişe ötesi olaylar var. Entrika! Aşk! İhanet! Tutku!

Büyüklerin cephesinde de entrika, aşk, ihanet ve tutku eksik olmuyor tabii ki: Çekici öğretmenimiz evli, ama okuldaki rehberlik hocası, temizlik takıntılı şirin mi şirin Emma'ya gönlünü kaptırmış vaziyette. Zaten seyirci Emma'yla flört ettiği için Schuester'a bir an bile sinir olmuyor, çünkü karısı bir psikopat. Hatun hamile kaldığını zannedip herkese duyuruyor, Schuester'la berbat giden ilişkilerini kurtaracak bir şey gibi görünüyor bu başta. Ama doktor Terri'ye aslında hiç hamile kalmadığını, bebek istediği için psikolojik olarak kendini hamile olduğuna inandırdığını söylediğinde Terri bu haberi kocasıyla paylaşmak yerine, hamileymiş gibi davranmaya devam ediyor. Aylar geçiyor, Terri karnına bir şeyler koyup ortada öyle şişik şişik dolanmaya başlıyor. Entrika! Aşk! İhanet! Tutku!

16'lık büyümüş de küçülmüş liselilerimizin arasında da işler çok farklı değil: Quinn Puck'tan hamile kalıyor, ama normal insanlar gibi kürtaj yaptırmak yerine o çocuğu doğurmaya, ama hayır, bilemediniz, çocuğa bakmaya değil, evlatlık vermeye karar veriyor. Üstelik bu bebek Finn'den olmadığı halde (Finn'le birlikte olmamışlar bile) saf Finn'ciği "saunaya girmiştik ya birlikte, ha işte o gece oldu, doğmamış bebeğimin babasısın!" diyerek kandırıp, biz zavallı seyircileri ekran başında deli ediyor.

İlk birkaç bölümün özeti bu; hikaye fazla pembe dizivari, ama Glee'nin bu çok berbat öyküye rağmen insanı mutlu eden bir özelliği olduğunu belirtmem gerek, 'feel-good movie'nin dizi tekabülü belki de. Öyküsünden çok müzikal kısmına bakınca dizi tüy gibi hafif bir şekilde ilerliyor, zaten birkaç bölüm sonra cheerleader'ların koçu Sue Slyvester karakterinin büyük yardımıyla acayip komik bir hale geliyor. Gençlik dizilerinde 15 yaşındaki çocuk rolünde en az 25'indeki koskoca adamların oynatılması sorunu bu dizide de devam ediyor, ama her biri Broadway'dan gelme acayip yetenekli dansçı/müzisyenler olduğu için bu koca koca adamlar, bana batmıyor. Bu da ayrı bir konu; istisnasız her oyuncu çok yetenekli ve feci eğitimli seslere sahip, her biri kendi şarkılarını söyleyip kendi danslarını ediyor ve müzikler genelde dinlediğiniz müzik türünden uzak olsa da, eğer çocukken annenizin saç fırçasını alıp ayna önünde provalar yapanlardan, Fame gibi dizilerle hayal dünyalarına dalanlardansanız, dizi sizi bir yerlerden yakalıyor. Bana gelince:

Sevdiklerim
– Müzikler. Sesler çok iyi, tartışmasız her oyuncu çok yetenekli, şarkılar da bazen gayet gaz olabiliyor. Özellikle ünlü Broadway müzikallerinden parçalar söylediklerinde mest oluyorum.
– Amerikan lise jargonunun basmakalıp gençlik dizilerinden ezberlediğimiz klişeleriyle kıyasıya dalga geçmesi.
– Madonna, Lady Gaga gibi temalı bölümler.
– Kostümler. Karakterleri tanımlama işini acayip güzel başarıyor giysiler; sadece kıyafetlerine bakarak o insanların kim olduklarını (nasıl insanlar olduklarını) anlıyoruz. İnanılmaz bir istikrar sergiliyor üstelik.
– Genel olarak kendini ciddiye almayan, kendisiyle dalga geçen bir yapıya sahip olması.
– Seyirciyi yormaması, "bir sonraki bölüm ne olacak?" diye heyecanlandırmadan rahat bırakması, kolay tüketilmesi.
– Uzun boylu çekik gözlü dansçı çocuk (baktım, Mike Chang'miş karakterin ismi), Puck ve Will Schuester. Nefis göz süsleri. (Erkekler için de Quinn ve Santana sayılabilir.)
– Önümüzdeki sezon Javier Bardem'in konuk oyuncu olarak kadroda yer alacak olması.
– Sue Slyvester. Schuester'ın saçıyla ilgi tiratları. Kahkaha krizleri.

Sevmediklerim
– Müzikler. Şarkılar çok pop merkezli. aralarda hoşuma gidenleri çıksa da, genel olarak bana hitap etmiyor çizgileri.
– Koreografiler. Ne kadar profesyonel olduğunu, üzerinde ne kadar çalışılmış olduğunu vs. tabii ki görüyorum, bu bir tarz, bunu da biliyorum. Bu tarzı gayet iyi uyguluyor Glee'cik. Ama bana abartılı geliyor çoğu zaman.
– Pembe dizivari melodramatik hikayeler. Özellikle hamilelikle ilgili, nerdeyse bütün sezon süren sıkıcı konu.
– Kürtaj meselesi. Hâlâ çoğu Amerikan filmi/dizisinde kürtaj'ın 'k'si ağza alınamıyor. 16 yaşında liseye giden kız yanlışlıkla hamile kaldığında, bunun hayatını mahvedeceğini düşünmesine rağmen, üstelik o bebeği tutmamaya, doğurur doğurmaz birisine evlatlık vermeye karar vermesine rağmen, kürtajı bir seçenek olarak dahi düşünmüyor, lafını bile etmiyor. Zevkine taşıyıcı anne olmaya karar vermiş gibi.
– Aşırı çeşitli, tek boyutlu, derinleştirilemeyen karikatürize karakterler.

Glee işte şöyle bir şey: