Acıklı bir Survivor deneyimi: Survivor Türkiye

Bir arkadaşım "Geçen gün Show TV'de sizin Umut'la yazıp durduğunuz Survivor'a rastladım," dedi. Hemen panik oldum, araştırıp soruşturdum ve şu an Survivor'ın Türkiye versiyonlarından birinin yapılmakta olduğunu, ilk bölümünün de Cumartesi yayınlandığını öğrendim. Aşağı yukarı tahmin ediyordum nasıl bir şey çıkacağını, ama önyargılı olmayıp bir şans verebilmek için, şayet tahmin ettiğim kadar berbatsa da hem biraz dalga geçebilmek, hem de üstte bahsettiğim arkadaşım gibi düşünen başka okuyucular varsa onlara gerekli açıklamayı yapıp gururumuzu kurtarmak için bu yarışmanın bir bölümünü izleyip, hakkında yazmak geçti aklımdan. Yani bu yazının ana fikri: Umut'la bölüm incelemelerini yazdığımız Survivor'ın Acun'lu çakma Survivor olduğunu düşünüyorsanız orada durun! Böyle berbat bir yarışma için ölüp diriliyor değiliz, bizim izlediğimiz bambaşka bir şey, tek benzerlikleri adları! Ya da öyle mi? Gelin, yazının kalanında bunu hep birlikte öğrenelim :)

Survivor'ın Türk versiyonunun ilk bölümü, YouTube'a parçalar halinde yüklenmiş. 15 parça var, çok kısa süren bir tanesi dışında hepsi de 10 dakika. Hemen hızlı bir matematik hesabıyla bu bölümün en az 140 dakika (2 saat 20 dakika!) sürdüğünü anlıyor ve önce bunu izlemeye, sonra da yazmaya ayıracak zamanımın ve buna dayanabilecek sağlamlıkta ruh sağlığımın olmadığına hükmederek atlaya atlaya izlemeye, izlerken de yazmaya karar veriyorum. Kalitesiz de olsa şirin minik screenshot'larla da süsleyeceğim yazımı. Bu arada bu yazıda yarışmadan SKE (Survivor: Kızlar-Erkekler'in baş harfleri) diye bahsedeceğim, 'Survivor' demek ciddi anlamda koyacak çünkü. Tribe'a 'takım', challenge'a da 'oyun' diyeceğim. Bu terimleri asıl Survivor'la ilgili yazılarda olduğu gibi bırakıyorum aslında, ama SKE'de bir challenge'ın bizim alıştığımız challenge'lara benzeyeceğinden şüpheliyim, bu nedenle yazıyı italik bolluğuyla boğmaya gerek yok.

Başlamadan hemen bir iki bilgi: "Survivor: Kızlar-Erkekler" imiş yarışmanın adı. Adından da anlaşılacağı üzre, kızları ve erkekleri iki farklı takıma ayırıyorlar (ne kadar zekice, değil mi?). Ayrıca yarışmacılar, Acun'un daha önce sunduğu başka bir yarışmanın yarışmacılarıymış. Yani o insanlar oldukları gibi toplanıp buraya getirilmişler, şaka gibi. Ayrı bir seçmeler olmamasını falan geçtim, daha önceden birbirini (bambaşka bir yerden hem de) tanıyan insanlara Survivor oynatmak, Survivor'ı "ultimate social experiment"tan çıkarıp, bir başka Biri Bizi Gözetliyor'a çevirir. Ama zaten yapımcıların istediği tam da bu olmalı. Başlayalım!

Öncelikle incelememiz gereken, şu üstte gördüğünüz korkunç şey. Logo deniyor sanırım kendisine. Evet gerçek Survivor'ın müziklerini kullanamayacaklarını biliyorum, ama bari fontta kopya çekseler... Survivor kelimesinin altında duran "BAŞLIYOR"un fontu bildiğimiz Comic Sans MS mi, bana mı öyle geliyor? Grafik tasarımcı olma hevesinde bir ortaokul öğrencisinin bilgisayar ödevine benziyor baktığım şey.. Renkler, bayraklar, bayrakların üzerindeki yazılar... Çok kötü, çok.

Yarışmacıların uçak görüntüleriyle başlıyor SKE, güle oynaya adaya geliyorlar. İndikten sonra hepsi (10'u erkek 10'u kadın 20 kişi) sahilde toplanıyor, ayakta durarak onlara çoook uzaktan yaklaşan helikopteri beklemeye başlıyor. Bu arada artık nasıl bir montajsa bu, en az iki dakika falan sürüyor bu sahne. Helikopterin gelişini, deniz manzarasını ve sıkkın bir şekilde ayakta dikilerek bekleyen yarışmacıları izliyoruz uzunca bir süre. Nihayet yere inen helikopterin içinden Acun çıkıyor, bu arada da yarışmacılar tezahürat yapıyor! Alkışlıyorlar, bağırıyorlar... Hayır, acaba kafaları mı karışık yapımcıların, tamamen ters almışlar olayı. Sunucu orada bekler, yarışmacılar iner helikopterden. Sunucu değil, oyuncular yarışmanın yıldızıdır. Neyse, daha ilk dakikadan sinirlenmeyelim.

Acun diyor ki: "Arkadaşlar öncelikle, tabii ki biliyorsunuz ama bir kez daha hatırlatayım, sevgili seyircilerimiz için: dünyanın en zor yarışmasına hoş geldiniz. Yani... tartışmasız en zor yarışması." Hmm. Ben Acun'u yıllar önce dünyayı gezdiği zaman izlemiş, profesyonel olarak "sunuculuk" yapıyor olduğuna inanamamıştım. Değişmemiş demek. Bu arada yarışmacılarla tek tek konuşmaya başlamış, yarışmacılar çocuklarını ne kadar özlediklerini falan anlatıyorlar. İlk gündeyiz daha! Belki de bir kutu yarışmasının yarışmacılarını alıp Survivor'a katılmaya zorlayınca böyle oluyordur. Neyse. Şimdi "bayanları bu tarafa, erkekleri öbür tarafa alıyoruz" diyor sevgili sunucumuz. Off, burada da bir "bayan" sorunu olacak demek ki. Hâlâ sinirlenmemekte kararlıyım. İzlemeye devam ediyorum.

Hemen yukarıda görmekte olduğunuz, spiralli bir bloknottan koparılmış (tepesindeki yuvarlak spiral kısımları belli olan), rüzgarda uçuşup katlanan bir kağıt çıkararak, "Şu bildiriyi okumak istiyorum, hazır mısınız!" diyor Acun. Şaka mı bu? Bu yarışmaya ne kadar para harcanıyor, biraz profesyonel olsanız olmaz mı? Sunucu iki tane maddeyi ezberleyemiyorsa bari oyunun temasına uygun, eski görünen şık parşömenler, hadi o da umrunuzda değil, bari rüzgarda uçuşmayan kartlar verin de onu göstersin kameralara adamcağız. Jeff'i şimdiden özledim... Ve ne kadar büyük bir adam olduğunu anladım kendisinin. Ehem, dağılmayalım, bu zavallı görünüşlü kağıtta neler yazdığına geçelim: Bir malzeme listesini okuyor Acun (yağ, çakmaktaşı, tencere vs). Sonra yarışmacılar alkışlıyor okunanları ve hemen ardından kızlar ve erkekler olarak iki farklı adaya dağılıyorlar. Adalarında onları bu sandıklar bekliyor olacakmış. Demek bir oyun sonrası takımlardan sadece biri tarafından kazanılmayacak, iki takıma da ayrı ayrı öylesine veriliyor bu kapkacak. Havadan hediye olarak battaniye, tencere, ateş yakacak çakmaktaşı ve hatta yiyecek (!) veriyorsunuz takımlara demek dostlar, o zaman nasıl "dünyanın en zor yarışması oluyor" bu, kafam karıştı benim. Survivor'ı bu kadar zor yapan barınak sorunu, açlık, hatta susuzluk değil midir? Ama bu da Survivor değil zaten, SKE. Evet.

Şimdi de hiç bitmeyecekmiş gibi görünen tekne yolculuklarını izliyoruz. Topu topu üç dakika sürüyor aslında, ama üç dakika boyunca botumsu bir tekneyle bir yerden bir yere giden insanları, o arada da kameraların onların boş bakışlarını ve etraftaki manzaraları gösterdiğini düşünün. Doğal olarak gözlerim çok kısa bir süreliğine kapanmış olabilir bu noktada. Mogo Mogo (gerçek Survivor'ın All-Stars'ında yarışan tribe'lardan birinden hacılamışlar sanki) isimli adaya gidiyormuş "bayanlar", erkeklerse bir başka adaya –Acun telaffuz edemiyor kelimeyi, o yüzden benim de aklımda kalmıyor. Ama mesela Mogo Mogo'dan sahneler izlediğimizde ekranda "Kızlar Adası" yazıyor, Mogo Mogo falan değil. Zaten adaların isimleri olmaz ki, çok saçma, tribe'ların olur. SKE'de takımların isimleri "Kızlar" ve "Erkekler". O zaman adaya isim koymaya falan ne gerek var? Bir saçmalık daha: Madem "Kızlar" diye bir isim takmışsınız, korkmayın, söyleyin o sözcüğü. Gerçi arada bir ("bayan" kadar sık olmasa da) söyleniyor, ama "kadın" asla ve asla zikredilemeyen bir kelime. O kadar, o kadar abes ki sunucunun sürekli "Bayanlar ve Erkekler" demesi. "Bayanlar ve Baylar" desin, kendi içinde bir mantığı olsun. Ya da "Kızlar ve Oğlanlar" ya da "Kadınlar ve Erkekler". Birbirinin tam karşılığı olmadığı halde "Kızlar ve Erkekler"e bile razıyım, şu "bayan" kelimesini duymamak için. "Kadın" sözcüğünde bu kadar korkacak bir şey yok, gerçekten.

Devam edelim: Hatun kişiler, tekneden idip adalarına varır varmaz içinde "in-şal-lah!" sözcüğü geçen bir şarkımsı söylemeye başlıyorlar hep bir ağızdan, el falan çırpıyorlar, korkuyorum bir an. Konuşmaya başladıklarında ise, yüzümün kızardığını hissediyorum. Hani ara sıra olur ya, bir filmde mesela karakterlerden biri acayip aptalca şeyler yapar, sarhoş olur, kendini kaybeder ve ertesi gün hatırladığında fena halde utanacağı şeyler söyler insanlara, işte o durumlarda o karakter adına utanan bir insanım ben. SKE'nin kızları konuşurken de bu tanıdık "başkası adına mahçup olma" hissinin geri geldiğini fark ediyorum, katlanarak geliyor hem de. "Var yaaaa, ben şimdiden acıktıııım! Yarın yiyebilcek miyiiiiz, taam o zamaaan!" diyor kendini Ankara Devlet Tiyatrosu'nun sahnelerinden birinde zanneden bir dişi. Tabii ki yazıyla anlatabilmem imkansız, o mimikleri, ses tonunu, hareketleri görüp/duyabilmeniz gerek. Ya da düşündüm de, hayır görmeyin sakın. Niye kendinize bile isteye işkence yapasınız?

Kızlar içinde hediye eşyaların olduğu sandığın başında o toplu halde çıkınca acayip sinir bozucu gelen cikcik sesleriyle kendi kendilerine tezahüratlar yapıp sloganlar atıyorlar, erkekler de sandığın başına koşup o toplu halde çıkınca acayip sinir bozucu gelen horhor sesleriyle "10, 9, 8" diye saymaya başlıyorlar –ve 1'e ulaşmadan ben yine şu başkalarının adına utanma hissiyle doludoluveriyorum.

Kamp yaşamından gündelik görüntülere devam ediyoruz; kızlarımız böcek görünce çığlık atıp "ay kocamanlaaar, aman tanrııım" diyorlar (bu alıntılar birebir doğru çünkü izlerken yazıyorum). Kendilerine bir av sopası (?!) yapmaya karar veriyorlar ve aralarında bu hususta şöyle bir konuşma geçiyor: "Tamam da ben burayı tutturmak istedim annadın mı", "I-ıh o şey olmaz, oraya tutturma", "Hayır ver şurdan şey yapalım". Şu noktada ciddi ciddi korkmaya başlıyorum ve biraz ileri sarıyorum.

Erkeklerin kampındayız. Kameraya: "İlk... İlk... İlk... İlk şu anda yapmamız gereken, ateşi yakmamız abi! Ateş olayımız var." diyen bir erkekle karşılaşınca biraz daha sarıyorum.

Bir ara ekranı kaplayan bir çift bacak görünce orada durup anlamaya çalışıyorum. Kızlar önceki gece onlar uyurken gelip kendilerini ısıran böceklerden bahsediyorlar, kızlardan biri "ah bacaklarım" diyerek kaşınıyor, o arada kamera da ciddi ciddi bacaklara zoom yapıyor, öyle pat diye değil ama, yavaş yavaş, iyice yaklaştıktan sonra da bir süre takılıyor oralarda (böcek ısırıklarını falan görmüyoruz hayır, amaç o değil zaten). SKE'nin kameramanlarının, Acun'un daha önce dünyayı gezerken yaptığı programınkilerle aynı kafada olduğunu anlıyoruz, ve fakat konsepti Televole mantığından çok uzak olan -daha doğrusu olması gereken- bu yarışmada biraz abes kaçıyor bu "Aaa bacak var abi hadi çabuk yakınlaştır şapırrt" hali tavrı.

Hevesle beklediğim oyun kısmı geliyor sonunda. Ama o da ne? Yarışmacılar ortada yok, daha gelmemişler, Acun kameraya bakarak seyirciye bir şeyler anlatıyor. Şaka gibi. "Ödül oyunu kısmı geldi sayın seyirciler, biraz sonra yarışmacılarımız gelecek ve çok önemli bir ödül için çarpışacaklar. Çok ihtiyaçları var buna, bayanlar da erkekler de kazanmak için her şeyi yapacak. Bu arada, dün geceyi de çok zor geçirdiler..." Bu ağızdan çıkanları birebir alma işi hoşuma gitti, biraz daha yapayım! Yarışmacıların gelmesiyle Acun neler diyor bakalım: "Hakan, sen, direkt bir adaptasyon içindesin? Ortama bir adapte olma durumu var yani?", "Bu yarışmayı, en sağlam, en direnen, en ayakta kalan kazanacak!", "Peki! Oyunu anlatıyorum hemen kısaca, çok dikkatli dinliyorsunuz."

Ben bu cümlemsilerden sonra hâlâ kendime gelememişken, Acun bir yerden bir yere su taşımakla ilgili olan oyunu uzun uzun anlatmaya girişiyor ama anlamak için gerçekten de çok dikkatli dinlemek lazım çünkü kurduğu cümleler bir anlam ifade etmiyor, her şey karışıyor... Derken kümesini kaybetmiş şaşkın tavuklar gibi görünen yarışmacılar, uzun uzun kimin nerede duracağını konuşuyorlar (gerçek Survivor'da challenge'lar üzerine takımların kendi aralarında strateji konuşması olursa bile gizli, fısır fısır olur ve çok kısa sürer). Sonra da ellerini ortaya getirip "1, 2, 3, erkekler!" ve de diğer tarafta "1, 2, 3, kızlar! Halalalala!" diye bağırıyorlar. Yüzümü yastıkların altına gömüp gizlenmek istiyorum.

Ödül oyununun kendisinden bahsetmemeyi tercih ediyorum, çok acılı ve acıklı. Acun'un anlatımı (daha doğrusu anlatımımsısı) olsun, oyunun kendisi olsun, yarışmacılar ve yeteneksizlikleri, yavaşlıkları, carcar bağırışları olsun, ve de tabii ki olmayan montaj olsun (bir müzik koyun o sahneye, bir şey yapın!) tek kelimeyle acıklı. Dayanamıyor ve yine ileri sarıyorum. Oyunun bitişini yakalıyor ve fark ediyorum ki, tamı tamına 10 dakika sürmüş, 10 dakika! Survivor'da (gerçek Survivor'da) bir challenge nadiren o kadar sürer, o da çok komplike, atlamalı, zıplamalı, labirentli, puzzle'lı bir challenge'dır, bunun gibi su taşıma değil. Ki onda bile montaj öyle bir yapılır ki, taş çatlasa 2 dakika görürsünüz. Burada izlediğimiz şu izlemesi acı verici su taşımalı oyunun ise ekranda yarım dakika, hadi 40-45 saniye gösterilmesi gerekiyordu. Adam gibi bir montajla ve de arkada bir müzikle tabii ki.

Neyse, oyun sonundaki sarılmalar, zıplamalar ve korkunç haykırışlardan ("Oley oley oley, kızlar, kızlar!") anladığım kadarıyla, kızlar kazanıyor ödülü. Ve de Acun, gözlerimin faltaşı gibi açılmasına neden olan bir yarışma-sonrası konuşması yapıyor kaybeden takıma. Şok halinde bakakaldığım için o arada yazamadım, buraya almamamın tek nedeni de ciddi ciddi tekrar izlenmeyecek kadar acı verici olması. Ama konuşmanın özeti şu: "Şunu koydunuz şu göreve, salak mısınız, aranızda en ağırıydı o, berbat yarıştı, diğer taraflarda da ufak tefek skandallarınız (!) var ama onlar önemsiz, niye o salağa o görevi verdiniz?!". Artık çok da fazla dayanamayacağımı hissediyor, hızlı hızlı geçmeye başlıyorum.

Başta kızların toplu halde oturup havadan sudan bahsetmek, arada da böcek görünce çığlık atmak dışında hiçbir şey yapmadığını sanmıştım, ama kızları denizde bikinileriyle gülüşüp dans ederken gösteren bir sahneye rastladığımda yanıldığımı anlıyorum. Hemen üstte gördüğünüz "Arada Hakan'la Furkan belki yatmaya gelir, ay kikiri kikiri" minvalinde konuşmalar yapıyor, ardından uzun çıngıraklı kahkahalar atıyor ve üçlü gruplar halinde kameranın karşısına geçip dans ederek ve kameraya bakarak korkunç türk pop şarkıları söylüyorlar. Strateji konuşmaları ise acınacak kadar az da olsa gerçekleşiyor, ama "Şu şu çok saftır, bunun dolduruşuna geliyor, bir diğeri ise şunu öbürüyle birbirine düşürüyor, falanca köşede yatamayacağını söyledi, ben de sinirlenip 'ben de yatamam, ortada yatcam' diye tutturdum" gibi yaşlarını, zekalarını ve entelektüel birikimlerini (!) gösteren laflardan öteye gitmiyor.

Dokunulmazlık oyununa geliyor sıra: Amaç, birbirlerine iplerle bağlanıp ince çubukların üzerinde yürümek gibi bir şey (artık dayanma sınırımı aşmış olduğum için, oyunun açıklamasını dinleyemiyorum). Bir ara Acun'un müthiş anlatımına şahit oluyorum. Örnek: "Kızlar düştü... Kızlar düştü..." (10 saniye sessizlik). "Başabaş gidiyorlar... Başabaş gidiyorlar." (15 saniye sessizlik) "Hicran... Eee.. Hayır Tuğçe! Evet. Tuğçe düştü." Bu arada yarışmayan kızlar, yarışan erkeklere "Düş, düş!" diye tempo tutuyor, erkeklerse öne geçtikleri anlarda hep birden "Oooo" diye bağırıyor. Artık utanamıyorum bile, piştim herhalde. Bir metre bile düşmeden yürüyemeyen oyuncularımızın düşüp düşüp geri dönmeleri, aynı mesafeyi on yedi kez baştan almaları, niyeyse hiç kesilmeden, olduğu gibi bize izlettirilirken, sunucu da (erkekler öndeyken, fakat oyunun bitmesine bir hayli varken) "Erkekler kazandı diyebiliriz şu anda" gibi acayip profesyonelce cümleler kurmaktan geri kalmıyor. En sonunda erkekler takımından birinin elindeki anahtarla bir kilidi açması gereken bir an geliyor, bu esnada sunucumuz arka arkaya sanırım dört kez "Evet Hakan kapıyı açtığı anda erkekler kazanıyor" diye buyuruyor. Hakan uzun bir süre sonra kilidi açabildiğinde de, yine arka arkaya üç kez "Erkekler kazandı" cümlesini duyuyoruz Acun'dan. Bu arada gaza gelmiş erkeklerin, toplanıp yüksek sesle "Erkekler! Erkekler!" diye bağırdığı, sonra da "Erkekleeer, erkekleeeeer!" diye biraz melodi katarak göbek atmaya başladıkları bir an yaşanıyor ki, aslında pişmemiş olduğumu, hâlâ başkalarının adına utanabileceğimi anlıyorum.

Sonra birden kızlardan birini acı çeker vaziyette inler, bir sedye üzerinde götürülürken görüyoruz. Bombok bir oyunu otuz beş dakika gösterip de birinin fenalaşmasının nasıl başladığını bile göstermemeleri ayrı şahane -o sırada kıza bakan bir kamera yoktu belki de, her saniye çekim yapmaları gerektiğini bilmiyor olabilirler tabii. Hasta kız çok kötü görünüyordu ama sonra verilen bilgiye göre kan şekeri düşmüş, ciddi bir şeyi yokmuş. Oksijen verildikten sonra ayağa kalkıyor.



Yine dayanamıyor ve hızlı hızlı geçerek tribal council'ı bulmaya çalışıyorum, 120. dakikada nihayet başlıyor ama o da ne! İki takım da orada! Sanırım Survivor-Türkiye'yi yapan adamların Survivor handbook'unu falan okuması gerekiyor, en azından kabaca bir kuralları öğrenmeleri ya da... Tribal council'a 20 kişi birden gidemez, aksi takdirde pek çok stratejik ipucu verilmiş olur diğer tribe'a. Tribe içi dinamiklerden tutun kimin zayıf durumda olduğuna, alliance'lardan tutun kişisel problemlere kadar hemen her şey konuşulur çünkü orada sunucuyla. Ama burada tribe'lar değil takımlar var. Oyuncuların ittifak kurmanın anlamını bilmiyor olmaları muhtemel. Ayrıca da bu Survivor değil, SKE. Artık oradaki konuşmaları dinleyemiyorum, deli saçması şeyler olduğuna eminim, tahminen bir yarım saat sardıktan sonra erkeklerin oy verdiğini görüyorum. Oylar okunduktan sonra anlıyorum ki kızlar takımının eleyeceği kişiyi seçmiyorlar, kızlar takımından dokunulmazlık vermek istedikleri hatunun adını yazıyorlarmış, sonra baştan oluyormuş oylama. Bu "şey", benim bildiğim Survivor'dan o kadar uzak ki, kızamıyorum artık.

Tek tek tüm yarışmacıların oy verişi hiç kesilmeden gösteriliyor sanırım, bu da Türklerin tarzı herhalde, yani normalde bir Survivor bölümü 40-42 dakika sürer, bu çakma Survivor 140 (140!!!!) dakika sürüyor. Bir de reklamlar girince nasıl oldu acaba, akşam 8'de başlayıp 11.30'da bitmiştir herhalde. Bir de şunu öğreniyoruz: yarışmacılardan birinin bir yerine bir şey olmuş ve hastaneye kaldırılmış, o yüzden ona oy verilemezmiş, o da oy veremezmiş. Ama iyileşince aralarına dönecekmiş. Olur mu yahu öyle şey? Eğer hastane bakımı gerekiyorsa, o kişi oyundan çıkmış sayılır, gidip de geri dönemez öyle. Kaç yarışmacı harcanmıştır Survivor tarihinde bu şekilde. Annesini özleyen de birkaç günlüğüne gidip hasret giderip geri dönsün o zaman.

Acun'un oyları okuduğu ana geçiyorum, matematiği biraz zayıf sanırım çünkü kimin gideceği belli olduktan sonra bile bir süre başı öne eğik sessiz kalıyor, belli ki düşünüyor, sonra yavaş yavaş "Beş oy aldığına göre.... Kalan oylara bakmamızın gereği yok çünkü belli kimin gideceği... Evet Hicran, ilk ayrılan sen oluyorsun, evet tabii ki seni dinliyoruz." diyor. Bir kere o son oyu gördüğü anda, kağıdı bize göstermeden önce "Adadan ayrılan ilk yarışmacı: Hicran" gibi bir şey demesi gerekiyor, ve de ne demek "seni dinliyoruz"? BBG'ye dönüşecek bu program demektir bu, yok bir de tek tek sarılsınlar, ağlayarak vedalaşsınlar falan. Hicran şimdi tribal council'da, herkesin ortasında uzun ve çok zavallıca bir konuşma yapıyor, Survivor'ın yüz karası ilan ediyorum bu abes yöntemi. Bu arada arkadan duygusal (!) bir müzik giriyor, yavaş çekime falan geçiliyor. Hicran'ın sunucunun yanına doğru attığı dört adım yavaş çekimle 30 saniyede gösteriliyor, Acun kızın ateşini söndürürken "Buraya kadarmış, bundan sonraki hayatında başarılar diliyorum." diyor. Aman allahım! Şimdi de "Her ayrılık bizi üzüyor..." minvalinde bir konuşma yapmaya başlıyor, dayanılmaz. Elenen kızın ayrıca konuşma yaptığı sahneyle bitiyor bölüm, ilk cümlesini duyduktan sonra son saniyeleri dinlemeyip kapatmaya karar veriyorum. Bana bu kararı verdiren cümle de şu: "Ya şimdi daha hepsi eğlenme modunda amaa, daha acıkmaya başlamadılaaar..." (Tabii ki bunun ardından "Beni göndermeyeceklerdi akılsızlar, işler ciddiye binince beni mumla arayacaklar, görücez, hepsi kuş beyinli böyle eğleniyorlar falan daha" gibi bir şeyin geleceğini anlamak için alim olmaya gerek yok.)

Sonuç: Berbat. Her şeyiyle berbat. Kameralar, ses, müzikler, montaj, sunucu, yarışmacılar.... Her şey berbat. 140 dakikayı 60 dakikada izlemeyi başarmış olabilirim, ama insan hayatının 60 dakikası da çok değerli. Çok pişmanım şu an. Ne olursunuz Umut'la benim Survivor'ımızla karıştırmayın SKE'yi. Eğer İngilizce biliyorsanız ve bu format (ıssız ada, medeniyetten uzakta hayatta kalma, fiziksel yarışmalar, strateji vs.) size az buçuk çekici geliyorsa, bilin ki Survivor'ın orijinali, Türk versiyonundan 87 milyon kat daha iyi. Onu indirin.